Dzień Pioniera to gminne święto, ustanowione przez kilkoma laty przez radę miejską na wniosek radnego Andrzeja Chmielewskiego. W sobotnich obchodach wzięło udział ponad 30 osób, które osiedliły się w Międzyrzeczu i pobliskich wioskach po zakończeniu drugiej wojny światowej.

 

– Ich pierwsze lata na Ziemi Międzyrzeckiej były bardzo trudne. Brakowało wszystkiego. Mieli jednak ogromną energię i wiarę w lepszą przyszłość. Przywrócili miastu polskość i odbudowali je z wojennych zgliszcz – mówi A. Chmielewski.

 

Uroczystość poprzedziła msza święta, odprawiona w południe w kościele pw. Św. Wojciecha. Po zakończeniu nabożeństwa jego uczestnicy przeszli do ratusza, gdzie przywitani zostali przez burmistrza Remigiusza Lorenza. Samorządowiec podkreślał ich zasługi dla miasta i gminy. Podziękował im za wiele lat pracy i odbudowę miasta z ruin, pozostawionych przez Niemców i Rosjan w 1945 r.

 

Przy kawie, ciastach i owocach osadnicy wspominali pierwsze powojenne lata oraz nieżyjące już osoby, które przywróciły miastu polskość (Ziemia Międzyrzecka należała bowiem do Polski od średniowiecza do drugiego rozbioru w 1793 r.).

 

Głos zabrali m.in. Ireneusz Jarnut, Kazimierz Kulas i Wacław Nycz. Opowiadali o zasłużonych dla Międzyrzecza osobach. M.in. byłym nauczycielu i regionaliście Stefanie Cyraniaku, społeczniku i wynalazcy preparatów leczniczych TP1 i TP2 Tadeuszu Podbielskim i twórcy muzeum Alfie Kowalskim. Do wspólnych śpiewów zachęcała ich 85-letnia Helena Bury, która drugą wojnę spędziła z rodzicami na Syberii.

 

Artystycznych akordem imprezy był koncert Chóru Piccolo i Międzyrzeckiego Chóru Kameralnego pod dyrekcją Wojciecha Witkowskiego i przy akompaniamencie Ewy Witkowskiej.

 

Burmistrz podkreślał znaczenie takich spotkań. Zaznaczał, że mimo ciężkich powojennych lat osadnicy potrafili się wspaniale bawić. – Jesteście skarbnicą wiedzy o mieście i drogowskazem dla następnych pokoleń – mówi.